Over Nathalie

Vroeger wilde ik het allerliefst dierenarts worden.

Met een mavo/havo advies van de basisschool viel deze droom in duigen. Hiervoor moest ik naar het vwo dus er zat maar één ding op, de brugklas gaan rocken! Dit ging me vrij gemakkelijk af. Ik haalde hoge cijfers en mocht instromen in 2 Gymnasium. Ik was back on track! Latijns, Grieks, scheikunde en biologie waren mijn lievelingsvakken. Ik werkte keihard om mijn droom te kunnen verwezenlijken. Tot ik op mijn 14e mijn eerste ingrijpende verlieservaring meemaakte. Dit verlies had een énorme impact op ieder domein in mijn leven.

Ik was angstig, overweldigd door de wereld. Ik zat in een rollercoaster van verschillende heftige emoties en ik kon me niet meer concentreren op school. Ik moest van het Gymnasium naar 3 havo, waar ik ben blijven zitten en nog 2 niveaus gezakt ben naar uiteindelijk vmbo-kader. Hier heb ik op mijn 17e mijn diploma behaald met als uitstroom Zorg en Welzijn.

In die periode vond ik mezelf terug. Ik was in staat iemand te vergeven die geen spijt had. Dit gaf me kracht. Ik wilde de regie over mijn eigen leven terug en besloot dat ik mijn vmbo-TL wilde behalen in het volwassenenonderwijs. Dit lukte me met een prachtige cijferlijst! Maar, mijn droom om dierenarts te worden heb ik laten varen. Door mijn eigen stapel van verlies besefte ik dat ik als ervaringsdeskundige van waarde wilde zijn voor onze maatschappij. Na het behalen van mijn Bachelor of Science in toegepaste psychologie, koos ik voor een tweejarige specialisatie opleiding bij Land van Rouw: Omgaan met verlies, uitstroom kinderen en jongeren. Deze heb ik eind 2019 met goed gevolg afgerond.

Het werd mijn droom om kinderen en jongeren te leren hoe zij met ingrijpende verliezen om kunnen gaan. Om hen te laten inzien dat, hoe zwaar en uitzichtloos het leven soms ook lijkt, er betere tijden zullen aanbreken en er een prachtige toekomst voor ze in het verschiet ligt.

Mijn passie is mensen

Mensen helpen. Verbinden. Écht contact maken. Een vangnet zijn. Of een vuurtoren. Of iets anders dat de weg wijst. Maar ook een landingsbaan. Een plek zijn waar na een lange vlucht uitgerust kan worden, waar kan worden bijgetankt om vervolgens weer op weg te gaan naar een nieuwe bestemming. Ik wil kinderen laten voelen dat ze er toe doen. Dat ik ze zie, ze hoor, ze accepteer en bewonder. Mijn passie is kinderen weer kracht te geven. Energie. Levenslust.  Ze moeten het zelf doen maar, samen met mij, niet alleen. Daar hou ik van.

En er is meer

Ik hou van mijn kind. Van mijn familie. Van mijn hondjes. Van reizen. Van fitness. Van chocolade. Van lezen. Van goed gezelschap, een goed glas wijn en lekker eten. Van vlinders. Van tattoos. Van de natuur. Van desserts. Van Disneyfilms. Van de kleine dingen in het leven. Ja. Ik hou van het leven. Oh en, ik hou van bijen. Want bijen hebben de wilskracht om te vliegen, terwijl hun grote lijf volgens de wet van de aerodynamica veel te zwaar is voor hun kleine vleugeltjes.

En ik weet dat soms, heel soms onze lasten net zo zwaar kunnen voelen in ons hart en in ons lijf. Dan voelt het of we niet meer kunnen vliegen. Ik leerde weer mijn kracht te vinden en met mijn zware lasten vloog ik. Wees tolerant. Wees lief voor jezelf.

Wees een bij.

#BEELOVED